U savremenim farmaceutskim analizama danas se veliki značaj pridaje studijama
forsirane degradacije, koje mogu u velikoj mjeri pomoći u predviđanju roka upotrebe lijeka, ali
i u identifikaciji mogućih proizvoda degradacije. Ove studije omogućavaju ispitivanje
specifičnosti stability indicating metode, zatim koriste se za ispitivanje intrinzičke/unutrašnje
stabilnosti molekule aktivnih supstanci, kao i za definisanje profila nečistoća aktivnih supstanci.
U ovom radu vršena je studija forsirane degradacije amlodipin-besilata i bisoprolol-fumarata
pojedinačno i u smješi, gdje se kao metoda koristila tečna hromatografija hidrofilnih interakcija,
kojom su se pratile promjene koncentracije ispitivanih uzoraka. Rezultati ispitivanja pokazali su
da su ispitivana jedinjenja osjetljiva na većinu ispitivanih stres agenasa, naročito amlodipinbesilat, kao i da su oba ova jedinjenja pokazala veću stabilnost u smješi, nego kad su
pojedinačno analizirana.
