Uvod. Prisutnost anksioznih i depresivnih poremećaja kod barem jednog
partnera negativno utiče na kvalitet partnerskog odnosa. Cilj istraživanja je
utvrditi zadovoljstvo partnerskim odnosima u odnosu na postojanje anksioznih i depresivnih poremećaja.
Metode. Uzorkom je obuhvaćeno 107 ispitanika podijeljenih u dvije grupe
zavisno od prisustva poremećaja: (grupa 1 – 52 ispitanika sa anksioznim
i depresivnim poremećajima, grupa 2 – 55 ispitanika bez poremećaja).
Primijenjeni su sljedeći upitnici: Spielberger-ov upitnik za samoprocjenu
anksioznosti – STAI, Beck-ov inventar depresije – BDI, Skala za mjerenje odnosa u vezama – RAS i Upitnik o sociodemografskim podacima ispitanika.
Rezultati. Nisu utvrđene statistički značajne razlike između dvije grupe
u socio-demografskim karakteristikama ali su ispitanici iz grupe 1 imali češće bolesti zavisnosti kod roditelja (χ2
= 20,90, p < 0,001) i strahova u
svom porodičnom kontekstu (χ2
= 13,62, p < 0,001) u odnosu na kontrolnu grupu. Ispitanici sa postavljenom dijagnozom anksioznih i depresivnih
poremećaja ostvarili su više rezultate na svim skalama. Između grupe 1 i
grupe 2 postojala je statistički značajna razlika velikog intenziteta na skali
zadovoljstva partnerskom vezom (25,56 ± 6,86 vs. 30,26 ± 4,47; p < 0,001).
Depresivnost, anksioznost kao crta ličnosti i kao trenutno stanje ostvaruju
statistički značajnu negativnu korelaciju sa skalom zadovoljstva partnerskom vezom, pri čemu je najjača veza ove skale sa anksioznošću kao osobinom ličnosti (p < 0,01).
Zaključak. Rezultati istraživanja ukazuju da postoji povezanost između anksioznih i depresivnih poremećaja i partnerskih odnosa, što može biti polazna
osnova za edukaciju i savjetovanje parova, ali i za istraživanja u ovoj oblasti.
